Για την νιγηριανή επαρχία
Μπόρνο οι απαγωγές κοριτσιών δεν είναι παρά ένα συνηθισμένο φαινόμενο
από τον Μάιο του 2013. Την Μ. Δευτέρα, ωστόσο, 230 κορίτσια 12-15 χρόνων
απήχθησαν από το κυβερνητικό Γυμνάσιο Θηλέων στην πόλη Τσιμπόκ και άλλα
8 προχθές. Την ευθύνη των απαγωγών φέρει και επισήμως πια μετά το
σχετικό video, η ισλαμιστική οργάνωση Μπόκο Χαράμ, το όνομα της οποίας σημαίνει «Η δυτική παιδεία είναι αμαρτία». «Απήγαγα
τα κορίτσια σας και θα τα πουλήσω στην αγορά στο όνομα του Αλλάχ. (…)
Πουλάω γυναίκες και θα συνεχίσω να πουλάω γυναίκες, όπως προστάζει ο
Αλλάχ, μέχρι η γη να πλημμυρίσει από το αίμα των άπιστων. (…) Αφήστε τη
δυτική παιδεία κυρίες μου και πηγαίνετε να παντρευτείτε», είναι κάποια από τα λόγια του αρχηγού της οργάνωσης.
Για την Μπόκο Χαράμ η εκπαίδευση είναι αμαρτία. Παρακολουθώ κάποια από τα κορίτσια να μιλούν για τα όνειρά τους να γίνουν δικηγόροι ή νοσηλεύτριες και δεν το χωρά το μυαλό μου. Συνειρμικά η μνήμη μου ανακαλεί την Μαλάλα Γιουσαφζάι από το Πακιστάν, που αγωνίζεται για το δικαίωμα των κοριτσιών στην εκπαίδευση. Θυμάμαι την παγκόσμια συγκίνηση και αγωνία μετά τον πυροβολισμό που δέχθηκε μέσα στο σχολικό λεωφορείο. Σκέφτομαι πόσα παιδιά παγκοσμίως δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, πόσα κορίτσια μεγαλώνουν πριν την ώρα τους, εκπορνεύονται ή παντρεύονται χωρίς τη θέλησή τους, σκέφτομαι τα παιδιά θύματα των πολέμων. Το μέγεθος είναι σοκαριστικό, η κάθε φορά είδηση όμως όχι. Κι αυτό γιατί ακόμα και σήμερα δεν έχουμε καταφέρει ώστε αυτά τα φαινόμενα να μην είναι καθόλου συνηθισμένα. Απαισιοδοξώ ότι δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ.
Για την Μπόκο Χαράμ η εκπαίδευση είναι αμαρτία. Παρακολουθώ κάποια από τα κορίτσια να μιλούν για τα όνειρά τους να γίνουν δικηγόροι ή νοσηλεύτριες και δεν το χωρά το μυαλό μου. Συνειρμικά η μνήμη μου ανακαλεί την Μαλάλα Γιουσαφζάι από το Πακιστάν, που αγωνίζεται για το δικαίωμα των κοριτσιών στην εκπαίδευση. Θυμάμαι την παγκόσμια συγκίνηση και αγωνία μετά τον πυροβολισμό που δέχθηκε μέσα στο σχολικό λεωφορείο. Σκέφτομαι πόσα παιδιά παγκοσμίως δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, πόσα κορίτσια μεγαλώνουν πριν την ώρα τους, εκπορνεύονται ή παντρεύονται χωρίς τη θέλησή τους, σκέφτομαι τα παιδιά θύματα των πολέμων. Το μέγεθος είναι σοκαριστικό, η κάθε φορά είδηση όμως όχι. Κι αυτό γιατί ακόμα και σήμερα δεν έχουμε καταφέρει ώστε αυτά τα φαινόμενα να μην είναι καθόλου συνηθισμένα. Απαισιοδοξώ ότι δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου