25η Μαρτίου 1821

Η μαύρη σελίδα της επανάστασης, η 25η Μαρτίου 1821 μια μέρα που δεν συνέβη στην πραγματικότητα τίποτε, ο μύθος του "κρυφού σχολειού" και ο ρόλος της επίσημης εκκλησίας στον ξεσηκωμό των Ελλήνων

Βασίλης Σφήνας

Μαρτίου 25 2017 08:31

Σχεδόν 200 χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, και ενώ οι ερευνητές της ιστορίας έχουν καταφέρει να φωτίσουν με τεκμήρια πολλά από τα μέχρι πρότινος "σκοτεινά" γεγονότα εκείνης της περιόδου, δυστυχώς, πολλοί αρέσκονται ακόμη και σήμερα στην αναπαραγωγή μύθων, στερεοτύπων και συναισθηματικά φορτισμένων ιστοριών που δημιουργήθηκαν (και μάλλον ορθά θα έλεγε κανείς) για να διαμορφώσουν και να στηρίξουν την εθνική συνείδηση σε ένα νεοσύστατο κράτος.

Η ανάγκη αυτή σήμερα δεν υπάρχει, για αυτό, και πρέπει να στραφούμε στην αναζήτηση της αλήθειας. Βέβαια, η αναπαραγωγή μύθων είναι μάλλον βέβαιο ότι θα συνεχιστεί είτε από αμάθεια, είτε από αφέλεια, είτε σκόπιμα προς εξυπηρέτηση ιδιοτελών πολιτικών και ιδεολογικών σκοπιμοτήτων.

Το NEWS247, με αφορμή της επέτειο της 25ης Μαρτίου, επικοινώνησε με την Καθηγήτρια Ιστορίας κα. Μαρία Ευθυμίου προσπαθώντας να μάθει μερικές από τις ιστορικές αλήθειες της Επανάστασης που εδώ και χρόνια διδάσκει τους φοιτητές της στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά στα σχολικά βιβλία της Μέσης Εκπαίδευσης περνάνε στα ψιλά. Σημαντική είναι η ανάλυση για την πιο "μαύρη σελίδα" της Επανάστασης και το πώς καθόρισε την έκβαση του αγώνα. Αλλά ας ξεκινήσουμε από τα απλά.

ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ

Το Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ο Τομέας Υγείας του Παιδιού του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και η Μονάδα Εφηβικής Υγείας της Β’ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών (Μ.Ε.Υ.) διοργανώνουν την διαδραστική συνάντηση – συζήτηση θέμα:

Όταν το Σώμα μας μιλάει:
Το Άγχος και η Διαχείρισή του

με ομιλήτρια την

κα. Άρτεμις Γιώτσα
Αναπλ. Καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας
ΠΤΝ, Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

την Τρίτη 27 Μαρτίου 2018 και ώρα 6.00 μ.μ.
στο Ξενοδοχείο Du Lac, στα Ιωάννινα.

Η είσοδος είναι δωρεάν και θα δοθούν πιστοποιητικά συμμετοχής.

Δείτε την αφίσα της εκδήλωσης:
Όταν το Σώμα μας μιλάει: Το Άγχος και η Διαχείρισή του

   

   

Η συνάντηση είναι η τρίτη από τις 8 μηνιαίες δίωρες διαδραστικές συναντήσεις με τίτλο
«Από το Α ως το Ω» Μια Ακαδημία για Γονείς.
[δείτε το σχετικό Δελτίο Τύπου]

    

Πληροφορίες: 2651005794, 5894, www.youth-health.gr, www.youth-life.gr, www.youth-med.gr

Πρόσθετες πληροφορίες

---

Οργάνωση: Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων - Πανεπιστήμιο Αθηνών

Κόστος συμμετοχής: Η είσοδος είναι ελεύθερη

Σχέδιο νόμου για την αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της εκπαίδευσης: Κατώτερο των περιστάσεων και των αναγκών

22 Μαρτίου 2018

 Πέντε μήνες μετά την αρχική κατάθεση ενός συνοπτικού και εντελώς ασαφούς σχεδίου για τη δημιουργία νέου δικτύου δομών υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου, το Υπουργείο Παιδείας κατέθεσε σχέδιο νόμου για την αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της  πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις (επιλογή και αξιολόγηση στελεχών εκπαίδευσης, αυτοαξιολόγηση).

                Το νέο σχέδιο, όπως και το προηγούμενο, δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα, δεν στηρίζεται σε καμία πρόταση που να υπογράφεται από καμία επιστημονική ομάδα, δεν τεκμηριώνεται με παράθεση βιβλιογραφίας, δεν αναφέρεται σε καλές πρακτικές που τυχόν έχουν προκύψει από την εφαρμογή της σε κάποιο περιβάλλον. Είναι προφανές πως κάποιοι "ξερόλες" παρατρεχάμενοι, αποφάσισαν να ολοκληρώσουν το έργο, ερήμην της Πανεπιστημιακής αλλά και της εκπαιδευτικής κοινότητας, λες και η εκπαίδευση αφορά μόνο τους ίδιους και τις ιδεοληψίες τους.

                Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, ως συνδικαλιστικός χώρος δεν έχει την άποψη πως στον χώρο της εκπαίδευσης δεν χρειάζονται αλλαγές, πως όλα λειτουργούν καλά. Δεν προσεγγίζει με πλήρη άρνηση καθετί καινούργιο που επιχειρείται να εισαχθεί στην εκπαίδευση. Δεν οχυρώνεται πίσω από λογικές πλήρους απόσυρσης κάθε σχεδιαζόμενης αλλαγής. Ακολουθεί τον δύσκολο δρόμο του διαλόγου, της ανταλλαγής επιχειρημάτων, της σύνθεσης για τον απλό λόγο ότι  έχει επιχειρήματα, έχει θέσεις και προτάσεις για όλα τα θέματα ενώ για ότι νέο παρουσιάζεται, έχει την συνδικαλιστική ωριμότητα και την ευθύνη να το επεξεργάζεται χωρίς αγκυλώσεις. Προσπαθούμε να αναδείξουμε το σωστό κατά τη γνώμη μας και να καταγγείλουμε αυτό που θεωρούμε λάθος.

                Σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου, όσο και αν προσπαθήσαμε να βρούμε θετικά (διαχωρισμός της διοίκησης από την επιστημονική καθοδήγηση, ομάδες εκπαιδευτικών και σχολείων, επιλογή και όχι διορισμός των Περιφερειακών διευθυντών εκπαίδευσης από συμβούλια όμως απόλυτα ελεγχόμενα από την Κυβέρνηση, κατάργηση του ΠΔ 152 του Αρβανιτόπουλου αλλά διατήρηση της φιλοσοφίας του με διαφορετικές λεκτικές διατυπώσεις), ήταν τόσο λιγοστά και τόσο υπονομευμένα από τις υπόλοιπες διατυπώσεις, που θεωρούμε πως δεν στοιχειοθετούν ούτε κατ ελάχιστο μια αντίληψη προοδευτικού νομοθετήματος. Μάλλον στην αντίθετη κατεύθυνση κινείται η λογική του.

                Κυρίαρχο και βασικότερο χαρακτηριστικό του σχεδίου είναι ότι διακατέχεται από τη μνημονιακή λογική των περικοπών. Ξεκάθαρος στόχος του είναι η συγχώνευση δομών και υπηρεσιών (Τα ΠΕΚΕΣ απορροφούν τα τμήματα επιστημονικής καθοδήγησης, τους σχολικούς συμβούλους, τα ΠΕΚ. Τα ΚΕΣΥ ουσιαστικά καταργούν και συγχωνεύουν τα ΚΕΔΔΥ, τα ΚΕΣΥΠ, τους Σταθμούς Συμβουλευτικής Νέων. Τα ΚΕΑ συνενώνουν τα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, την αγωγή υγείας, τις σχολικές δραστηριότητες, τα πολιτιστικά, την περιβαλλοντική αγωγή) για την μείωση θέσεων και όχι για την καλύτερη λειτουργία της εκπαίδευσης. Οι πρώην αγέρωχοι "μνημονιοσκίστες" πλήρως υποταγμένοι και συμβιβασμένοι σε ότι προηγούμενα κατάγγελλαν, υλοποιούν με τον πιο σκληρό και ανάλγητο τρόπο ότι τους ζητείται. Το φοβερό είναι ότι παριστάνουν τους προοδευτικούς μεταρρυθμιστές ενώ όλοι οι υπόλοιποι αντιλαμβάνονται ότι μπροστά στον ύψιστο στόχο τους να διατηρηθούν στις καρέκλες της εξουσίας, είναι αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα.

            Μιλούν για αποκέντρωση και στην ουσία κάνουν το αντίθετο. Με τη δημιουργία και λειτουργία των ΠΕ.ΚΕ.Σ. δίπλα στην Περιφέρεια της Εκπαίδευσης  εγκαινιάζουν μία νέα εποχή πλήρους απαλλαγής του Υπουργείου Παιδείας από την ευθύνη πραγματικής και ουσιαστικής υποστήριξης του Εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών. Το πλήθος των αρμοδιοτήτων του νέου θεσμού στο οποίο συγκεντρώνονται ευθύνες παιδαγωγικές, διοικητικές, γνωμοδοτικές, Εκπαιδευτικού σχεδιασμού και αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου, επιμορφωτικές, συμβουλευτικής γονέων, συντονισμού άλλων εκπαιδευτικών φορέων, προσδίδουν στον θεσμό αυτό χαρακτηριστικά οφθαλμοφανώς δυσλειτουργικά. Η προφανής αδυναμία στοιχειώδους ανταπόκρισης στις πολλαπλές ανάγκες που ανακύπτουν στο πεδίο της εφαρμογής του, αναπόφευκτα θα οδηγήσει το όλο εγχείρημα να παραμείνει «κενό γράμμα» και να καταγραφεί στην ιστορία της εκπαίδευσης, ως ακόμα ένας νόμος που έμεινε «στα χαρτιά».

                Η κατάργηση του θεσμού των Σχολικών Συμβούλων που λειτουργούσαν ανά διεύθυνση εκπαίδευσης, υποβαθμίζει τον αποκεντρωτικό και υποστηρικτικό ρόλο που θα μπορούσε να έχει προς τις σχολικές μονάδες οποιαδήποτε δομή. Η παιδαγωγική καθοδήγηση εξ αποστάσεως, δεν μπορεί να λύσει ζητήματα και ουσιαστικά δεν υπάρχει. Είναι αλήθεια ότι ο θεσμός του σχολικού συμβούλου χρειαζόταν αναβάθμιση της ποιότητας λειτουργίας του. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι ένας θεσμός που γεννήθηκε  ύστερα από διαρκείς και έντονους αγώνες του κλάδου από τη μεταπολίτευση και μετά, ενάντια στον διοικητικό αυταρχισμό της περιόδου του επιθεωρητισμού και εμπνεύστηκε και υποστηρίχθηκε από κορυφαίους Έλληνες παιδαγωγούς (Χρήστος Φράγκος, Θεόφραστος Γέρου, Σήφης Μουζάκης κ.ά), έπρεπε να καταργηθεί.

                "Ανακαλύπτουν" την αυτονομία της σχολικής μονάδας, με καθυστέρηση πολλών χρόνων και λανθασμένα διαστρεβλώνοντάς και κακοποιώντας τον όρο. Μιλούν για αυτονομία και στην ουσία κάνουν το αντίθετο. Αναθέτουν ένα σημαντικό κομμάτι των δομών σε μια περιφερειακή διοίκηση που ο ρόλος της έως τώρα, δεν μας αφήνει περιθώρια να ελπίζουμε ότι και η νέα δομή θα έχει άλλο προσανατολισμό πέρα από την προώθηση του σχεδιασμού της κυβερνητικής εκπαιδευτικής πολιτικής, σε μια περιφερειακή διεύθυνση εκπαίδευσης που ουσιαστικά δεν απαντά στις πραγματικές ανάγκες και σε αρκετές περιπτώσεις λειτουργεί και ως τροχοπέδη.

                Διακατέχονται από απόλυτη σύγχυση σε ότι αφορά την επιλογή στελεχών. Στα τρία χρόνια που κυβερνούν, παρουσιάζουν το τρίτο σχέδιο επιλογής! Το καθένα που καταθέτουν το παρουσιάζουν ως το καλύτερο και μετά από λίγο οι ίδιοι το αποσύρουν, φέρνοντας ένα νέο ακόμα καλύτερο κατά τους ίδιους, το οποίο στη συνέχεια έχει την ίδια τύχη με το προηγούμενο. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στην επιλογή υποδιευθυντών έχουν αντιγράψει ακριβώς, ότι προβλεπόταν στον Ν.3848/10, (άρθρο 23), τον νόμο Διαμαντοπούλου που καταδικάζουν αλλά συνεχώς γύρω από αυτόν περιστρέφονται και μάλιστα αποκλείουν από τη διαδικασία επιλογής τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Το βέβαιο είναι ότι προσπαθούν να ελέγξουν την διοίκηση της εκπαίδευσης αλλά μέχρι στιγμής δεν τους βγαίνει το σχέδιο και εκεί οφείλονται οι διαρκείς αλλαγές.            

                Εμφανίζουν αδιαφορία για τις αποφάσεις της δικαιοσύνης και συνεχίζουν να προτείνουν πράγματα που ήδη έχουν κριθεί αντισυνταγματικά (για παράδειγμα η ανώνυμη αξιολόγηση διευθυντών κατά το πρότυπο της μυστικής ψηφοφορίας του προηγούμενου νομοθετικού πλαισίου) ή που και ο πλέον αδαής στα νομικά καταλαβαίνει ότι θα κριθούν αντισυνταγματικά με την πρώτη ενδεχόμενη προσφυγή (για παράδειγμα οι θητείες των στελεχών). Με αυτή τους την τακτική θέλουν να πουλήσουν "αριστεροσύνη" και "διαφορετικότητα" στους εκπαιδευτικούς ενώ γνωρίζουν ότι τίποτα από αυτά δεν μπορεί να εφαρμοστεί και στη συνέχεια να παρουσιάσουν ότι τάχα δεν τους αφήνουν να υλοποιήσουν το έργο τους.

                Αλήθεια, μπορούν να δώσουν κάποια στοιχειωδώς λογική εξήγηση, αν πιστεύουν ότι έτσι πρέπει να γίνεται γιατί είναι σωστό, για ποιο λόγο δεν όρισαν θητείες και για όλα τα στελέχη του δημόσιου τομέα; Για ποιο λόγο τις προτείνουν μόνο στην εκπαίδευση; Μήπως γιατί στην εκπαίδευση δεν μπορούν μέχρι στιγμής να βρουν τρόπο να δημιουργήσουν τον κομματικό τους στρατό; Μήπως για αυτό το λόγο μηχανεύονται και άλλους τρόπους (πχ άρθρο 27, παρ 4) όπου μαζί με την αίτηση υποψηφιότητας δηλώνεται και η σειρά προτίμησης των υποψηφίων για την τοποθέτησή τους στις θέσεις για τις οποίες θέτουν υποψηφιότητα εφόσον είναι περισσότερες από μία; Αν έχουν κάποια εξήγηση θα την περιμένουμε με ενδιαφέρον. Επειδή όμως δεν έχουν απάντηση, παραμένουν εκτεθειμένοι ακόμα και στη συνείδηση του τελευταίου ψηφοφόρου τους που πίστεψε τα προεκλογικά παραμύθια τους.

                Οι ίδιοι που χρόνια τώρα έγραφαν πύρινους λόγους κατά της αξιολόγησης και της αυτοαξιολόγησης, επαναφέρουν τη διαδικασία, προβλέποντας μάλιστα σκληρούς αξιολογικούς χαρακτηρισμούς (μερικώς επαρκή στελέχη, μέτρια, ανεπαρκή) ενώ για πρώτη φορά εισάγουν τον χαρακτηρισμό "στελέχη ακατάλληλα για τη θέση". Το γεγονός ότι δεν προτείνουν τίποτα που να αφορά στην επιμόρφωση των στελεχών, δημιουργεί εύλογα φόβους και απορίες για την αντιμετώπιση που θα έχουν τα στελέχη που θα χαρακτηριστούν με αυτό τον τρόπο.

                Η εμπλοκή του σχολικού Συμβουλίου (γονείς και τοπική αυτοδιοίκηση) στις διαδικασίες αυτοαξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου είναι ένα σημείο που προκαλεί προβληματισμό για τον τρόπο που θα λειτουργήσει με δεδομένες μάλιστα τις επιδιώξεις κάποιων αυτοδιοικητικών κύκλων (ΚΕΔΕ), σε σχέση με την εκπαίδευση. Η συμμετοχή δε των γονέων μέσα από τα συλλογικά τους όργανα, είναι προϋπόθεση ολοκληρωμένης λειτουργίας στην εκπαίδευση, αποκτά όμως διαφορετική διάσταση όταν λαμβάνουν μέρος στην αυτοαξιολόγηση και στις προτάσεις παιδαγωγικού σχεδιασμού και δράσεων των εκπαιδευτικών και της σχολικής μονάδας.           

                Μας ανησυχεί τέλος ιδιαίτερα η συνένωση δομών της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΠΕΚΕΣ, ΚΕΣΥ, ΚΕΑ), ενώ μέχρι σήμερα πλην των περιφερειακών διευθυντών εκπαίδευσης η μόνη κοινή δομή ήταν τα ΚΕΔΔΥ. Η αυτονομία των δύο βαθμίδων εκπαίδευσης σε επίπεδο διδακτικού προσωπικού πρέπει να παραμείνει ξεκάθαρη, ιδιαίτερα σε εποχές κινητικότητας και ανακατατάξεων.

                 Συμπερασματικά, αποτελεί προκλητικό εμπαιγμό για κάθε καλοπροαίρετο εκπαιδευτικό η ιδέα ότι η περίοδος που διανύουμε για τον χώρο της Εκπαίδευσης συνδέεται με βαθιές δημοκρατικές προοδευτικές τομές για τον χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία του Σχολείου, αφού στην πραγματικότητα οι περισσότερες ρυθμίσεις συνιστούν συντηρητική αντιμεταρρύθμιση και οπισθοδρόμηση. Οι αλλαγές ονομάτων δομών, οι περικοπές προσωπικού, οι συνενώσεις, τα συνεχόμενα νομοθετήματα για τις επιλογές στελεχών δεν αποτελούν κάτι το πρωτοποριακό και καινοτόμο. Δεν απαντούν στα αιτήματα του κλάδου και τις ανάγκες των καιρών και το μόνο που εξυπηρετούν είναι την αναβίωση ενός κλειστού μηχανισμού μικροσυμφερόντων συνδικαλιστικών αξιωματούχων, αλλά και μιας ομάδας παραγόντων του Υπουργείου Παιδείας που σε διατεταγμένη αποστολή σχεδιάζουν τη δημοκρατική απορύθμιση της Εκπαίδευσης.   

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

ΑΔΕΔΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Η πρώτη νίκη της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. απέναντι στην τροπολογία Γεροβασίλη Δεκτή η προσφυγή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. Την πρώτη νίκη απέναντι στην απεργοκτόνα τροπολογία Γεροβασίλη πέτυχε σήμερα, Τρίτη 13 Μαρτίου 2018, η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. στα Γιάννενα με την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Ιωαννίνων που έκανε δεκτή προσφυγή συναδέλφου, τον οποίο στήριξε νομικά η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. Τον συνάδελφο αυτόν είχε αποκλείσει πριν λίγες ημέρες από τις κρίσεις προϊσταμένων η σύγκλητος του ΤΕΙ Ηπείρου εξαιτίας της συμμετοχής του στην απεργία - αποχή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. Δελτίο Τύπου - PDF www.adedy.gr

Ψύλλα 2 & Φιλελλήνων Τ.Κ. 105 57, Αθήνα, Τηλέφωνα: 213 1616 900 (τηλ. κέντρο), Fax: 2103246165, Email: adedy@adedy.gr, adedy1@adedy.gr ::| Διαγραφή απο την λίστα

Απεργία εκπαιδευτικών στη Δυτική Βιρτζίνια των ΗΠΑ: Όταν η οργή της βάσης αψηφά τις ηγεσίες και τους νόμους

Τα φαντάσματα των εργατικών αγώνων πλανώνται πάνω από την απεργία των εκπαιδευτικών της Δυτικής Βιρτζίνια

Στις 5 του Μάρτη, η εφημερίδα New York Times δημοσίευσε άρθρο για  αυτή τη μεγαλειώδη απεργία με τον παραπάνω τίτλο. Όχι τυχαία. Γιατί πράγματι κάτι πολύ σημαντικό πλανάται πάνω από μια από τις πιο φτωχές πολιτείες των ΗΠΑ. Και όσο και αν συνδέεται με το παρελθόν, αφού  πολλοί από τους απεργούς αναφέρονταν στις ιστορικές παρακαταθήκες του εργατικού κινήματος της περιοχής  – όπως την ιστορική ένοπλη μάχη των απεργών ανθρακωρύχων το 1921 στο Blaire Mountain ή τη μεγάλη απεργία των εκπαιδευτικών του 1990,  ο πραγματικός φόβος είναι μήπως ο αγώνας αυτός «προσφέρει νέες ελπίδες για τα δικαιώματα των εργατών των ΗΠΑ», όπως γράφει η Guardian. Γιατί η απεργία αυτή ήταν «Σπάνια, Μαχητική και Νικηφόρα» (Huffington Post).

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Στις 22 Φεβρουαρίου, 20.000 εκπαιδευτικοί μαζί με τα 13000 μέλη  του βοηθητικού προσωπικού έκλεισαν τα σχολεία και στις 55 κομητείες της πολιτείας της Δυτικής Βιρτζίνια, μετά από κάλεσμα της τοπικού συνδικάτου της American Federation of Teachers και της National Association of Education. Είναι  μία από τις σπάνιες φορές που γίνεται  απεργία σε παν-πολιτειακό επίπεδο, και μάλιστα σε μια πολιτεία που απαγορεύεται η απεργία των δημοσίων υπαλλήλων. Η οργή που μαζευόταν εδώ και μήνες, εξαιτίας της συνεχούς χειροτέρευσης των όρων ζωής και εργασίας των εργαζομένων στα σχολεία, μετατράπηκε σε αποφασιστικό αγώνα.

Βασικά αιτήματα των απεργών  η μείωση των υπέρογκων ασφαλιστικών εισφορών και η αύξηση στους μισθούς τους, με το πρώτο να κυριαρχεί. Το ζήτημα της περίθαλψης και της ασφάλισης θεωρείται ότι είναι το βασικότερο θέμα που απασχολεί τους εργαζόμενους και τους άνεργους στις ΗΠΑ, αφού το κόστος ενός φαρμάκου μπορεί μέσα σε μια νύχτα να αυξηθεί κατά 5000%, ενώ τα χρέη για ιατρική φροντίδα αποτελούν τη νούμερο ένα αιτία της προσωπικής χρεωκοπίας. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, πέρα από το ότι προβλέπεται μια σταθερή αύξηση των ασφαλιστικών τους εισφορών κατά 11% το χρόνο από το 2019 και μετά, ήταν η προσπάθεια να αναγκαστούν οι εκπαιδευτικοί να «κατεβάσουν» στο κινητό τους εφαρμογή, με την οποία θα μπορούσε ο ασφαλιστικός τους φορέας να βλέπει ανά πάσα στιγμή το επίπεδο του αιματοκρίτη ή της χοληστερόλης τους, για να ασφαλίζονται και ανάλογα! Κάτω από τη γενική κατακραυγή η εφαρμογή αυτή πάρθηκε πίσω, όμως δείχνει  ποια είναι η γενική κατεύθυνση του ασφαλιστικού συστήματος στη μητρόπολη του καπιταλισμού. Την ίδια στιγμή, οι εκπαιδευτικοί της Δυτικής Βιρτζίνια είναι οι τέταρτοι πιο κακοπληρωμένοι στις ΗΠΑ. Οι μισθοί τους έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια, με ταυτόχρονη εντατικοποίηση της δουλειάς τους, αφού κάνουν τη δουλειά και των 700  εκπαιδευτικών που αυτή τη στιγμή λείπουν από τα σχολεία τους.  

Για την θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής

26 Φεβρουαρίου 2018

 Η Δημοκρατική Συνεργασία εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης χαιρετίζει την ψήφιση από τη Βουλή της ρύθμισης που εισηγήθηκε η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για την επέκταση της υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής για τα παιδιά ηλικίας 4-5 χρόνων.

            Πρόκειται σίγουρα για μια σημαντική θετική εξέλιξη ως προς την αναγνώριση του ρόλου του νηπιαγωγείου στη σημερινή εποχή. Ο αγώνας 40 χρόνων του εκπαιδευτικού κινήματος με πρωτοπόρα την παράταξή μας, η οποία ως επικεφαλής του κλάδου ύστερα από απεργία 42 ημερών καθιέρωσε τον ένα χρόνο υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής, έφερε αποτελέσματα. Κι έφερε αποτελέσματα γιατί το ΔΣ της ΔΟΕ ανέδειξε το θέμα τόσο στο κέντρο, όσο και στην περιφέρεια, με συλλαλητήρια, πορείες, ημερίδες, εκδηλώσεις, συναντήσεις με τα Παιδαγωγικά τμήματα Προσχολικής και Δημοτικής εκπαίδευσης και με τεκμηριωμένα επιστημονικά επιχειρήματα.

            Η επιτυχία αυτή δείχνει τον τρόπο που οφείλει να δρα και να λειτουργεί σήμερα το συνδικαλιστικό κίνημα, αν θέλει να δημιουργεί και να επιτυγχάνει την επίλυση χρόνιων θεσμικών αιτημάτων. Με τεκμηριωμένο λόγο, με υπευθυνότητα και σοβαρότητα και χωρίς λαϊκισμό και άναρθρες κραυγές που δεν πείθουν κανέναν.

            Φυσικά και δεν εφησυχάζουμε με την ψήφιση της ρύθμισης. Μένουν πολλές ενέργειες που πρέπει να γίνουν από το Υπουργείο Παιδείας και την Κυβέρνηση (κονδύλια για υποδομές, διορισμοί εκπαιδευτικών κλπ). Αυτό βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν νομιμοποιεί στη συνείδηση των εκπαιδευτικών, όσους σε κοινοβουλευτικό επίπεδο δηλώνοντας ότι συμφωνούν με την ρύθμιση, δεν την ψήφισαν γιατί δεν έχουν δημιουργηθεί οι προοπτικές άμεσης γενικευμένης εφαρμογής της ούτε όσους στον συνδικαλιστικό χώρο ζητούν άμεσα, όλα ή τίποτα. Και οι δύο αυτές λογικές είναι κατώτερες των περιστάσεων και καταδικαστέες.

            Θα παρακολουθούμε στενά την εξέλιξη του θέματος, θα παρεμβαίνουμε και θα πιέζουμε μέχρι η καθιέρωση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής να γίνει καθολική σε ολόκληρη τη χώρα.

            Τέλος, τονίζουμε ότι η παράταξή μας δεν διακατεχόταν ποτέ, ούτε διακατέχεται από φιλοκυβερνητικά ή αντικυβερνητικά σύνδρομα. Πυξίδα μας ήταν και εξακολουθεί να είναι, η προάσπιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης και η στήριξη των εκπαιδευτικών. Αφήνουμε την διαρκή γκρίνια, τη στείρα άρνηση, τον λαϊκισμό και την ηττοπάθεια, στους μηδενιστές οι οποίοι επενδύουν στα προβλήματα και όχι στις λύσεις, νομίζοντας πως έτσι αποκτούν οι ίδιοι λόγο ύπαρξης.

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

ΔΟΕ-ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΑ

Αρ. Πρωτ. 503 Αθήνα 20/2/2018 Προς τους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Π.Ε. Θέμα: Η εκπαιδευτική και κοινωνική αναγκαιότητα της θεσμοθέτησης της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο και οι σχετικές διατάξεις του σχεδίου νόμου για το πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής.                       Το σχέδιο νόμου για την ίδρυση του πανεπιστημίου της Δυτικής Αττικής που κατατέθηκε στη Βουλή στις 13-2-2018, περιέχει κομβικής σημασίας ρυθμίσεις σε σχέση με το αίτημα δεκαετιών του κλάδου των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, τη θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο.                 Η καθιέρωση, για πρώτη φορά το 2006 με τον Ν.3815, της υποχρεωτικότητας του ενός έτους προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης για τα παιδιά 5-6 ετών, μετά από την απεργία των 42 ημερών της Δ.Ο.Ε.,  υπήρξε η πρώτη κατάκτηση,  αποτέλεσμα των αγώνων του κλάδου μας σε αυτήν την κατεύθυνση.                 Πάγια θέση της Δ.Ο.Ε. είναι ότι η εκπαίδευση που παρέχεται στα παιδιά του νηπιαγωγείου, είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι, παράγει αντισταθμιστικά οφέλη τα οποία είναι καθοριστικά για την μετέπειτα ζωή όλων των παιδιών και ιδιαίτερα όσων προέρχονται από μη προνομιούχα κοινωνικά στρώματα.                 Η ερευνητική βιβλιογραφία καταδεικνύει ότι το Νηπιαγωγείο επηρεάζει θετικά την προσωπική, κοινωνική και μαθησιακή εξέλιξη των παιδιών. Ο ρόλος του είναι εξαιρετικά σημαντικός για την κοινωνικο-συναισθηματική ανάπτυξή τους, την πρόληψη μαθησιακών δυσκολιών και την έγκαιρη αντιμετώπισή τους (πρώιμη παρέμβαση), την ομαλή τους μετάβαση στο Δημοτικό Σχολείο και στις επόμενες εκπαιδευτικές βαθμίδες, τη σχολική επιτυχία και την επαγγελματική και κοινωνική τους ένταξη στις μεγαλύτερες ηλικίες.                 Η 2χρονη φοίτηση όλων των νηπίων (ως προνήπια και ως νήπια) στο Νηπιαγωγείο, είναι εξαιρετικά σημαντική και αναγκαία, αφού φοιτώντας για δύο χρόνια λαμβάνουν συστηματική εκπαίδευση με συγκεκριμένους μαθησιακούς στόχους από παιδαγωγούς με εξειδίκευση στην εκπαίδευση της ηλικιακής ομάδας 4-6 ετών, δηλαδή από νηπιαγωγούς του κλάδου ΠΕ60.                 Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. θεωρεί πως η υποχρεωτική φοίτηση στο νηπιαγωγείο για τα νήπια που συμπληρώνουν την ηλικία των τεσσάρων ετών, που προβλέπεται στο άρθρο 33 παρ. 3 του υπό ψήφιση νομοσχεδίου, θα πρέπει να θεσμοθετηθεί άμεσα για το σύνολο της επικράτειας και όχι σταδιακά από το έτος 2018-2019. Η επίκληση, τόσο από την πλευρά του Υπουργείου όσο και από την πλευρά των λίγων πολέμιων της ρύθμισης, στην έλλειψη κτηριακών υποδομών, καταρρίπτεται ως επιχείρημα από τα γεγονότα. Συγκεκριμένα, από το 2006, όταν με τον Ν. 3518 θεσμοθετήθηκε το ένα έτος προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης ως υποχρεωτικό, σημειώθηκε ένα κύμα μαζικής ίδρυσης νηπιαγωγείων. Ως το 2010 κτίστηκαν 392 νέα νηπιαγωγεία, στη μεγάλη τους πλειοψηφία δημόσια. Είναι επομένως καθαρά ζήτημα πολιτικής βούλησης η επένδυση από την πολιτεία στην ενίσχυση των κτηριακών υποδομών, της υλικοτεχνικής υποδομής, στην υλοποίηση των απαραίτητων μόνιμων διορισμών και στην ίδρυση νέων νηπιαγωγείων, κάτι που από το 2010 μέχρι σήμερα δεν συμβαίνει εξ αιτίας της πολιτικής των μνημονίων και των περικοπών.                 Στην κατεύθυνση της άμεσης θεσμοθέτησης για όλη την επικράτεια, όλες οι  λεπτομέρειες υλοποίησης της ρύθμισης θα πρέπει να συμπεριληφθούν στον νόμο και να μην αναβάλλονται μέχρι τον χρόνο έκδοσης των προβλεπόμενων υπουργικών αποφάσεων. Το ίδιο ισχύει και για την κατάργηση όλων των διατάξεων άρθρων του 1566/85 που αμφισβητούν την υποχρεωτική φοίτηση των προνηπίων, αποκλειστικά στο Δημόσιο νηπιαγωγείο.                 Δυστυχώς, η πολύ σημαντική, κοινωνικά και εκπαιδευτικά, θεσμοθέτηση της 2χρονης  υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο, συναντά την αντίδραση της Κ.Ε.Δ.Ε.  που παραπληροφορεί, επιχειρεί να τρομοκρατήσει και απειλεί ευθέως τους εργαζόμενους στους παιδικούς σταθμούς των Δήμων, κάνοντας λόγο για κλείσιμο δομών και απολύσεις εργαζομένων.                 Η στάση της δεν προκαλεί καμία απολύτως έκπληξη αφού οι επιδιώξεις της έχουν σχέση όχι με το ειλικρινές της ενδιαφέρον για την εκπαίδευση αλλά με την εξεύρεση εκλογικής πελατείας και αποτυπώνονται στις αποφάσεις του τακτικού της συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε από 30 Νοεμβρίου έως 2 Δεκεμβρίου 2017 με σαφήνεια: «Η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθεί από το Υπουργείο Παιδείας, όχι μόνο λόγω έλλειψης κτηριακών υποδομών, αλλά και διότι αποτελεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο αρμοδιότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Για το λόγο αυτό, προτείνεται η διοικητική μεταφορά των λειτουργούντων νηπιαγωγείων στους δήμους και να θεσμοθετηθεί η συγκρότηση των νέων νηπιαγωγείων από τους Δήμους». Με μια επιχειρηματολογία στηριγμένη στο ψεύδος, αφού, σαφέστατα, η κατεύθυνση σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο είναι η προσχολική αγωγή και εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της δημόσιας εκπαίδευσης υπό την εποπτεία των αρμόδιων Υπουργείων Παιδείας, η Κ.Ε.Δ.Ε. ζητά να αναλάβει  η τοπική αυτοδιοίκηση την πλήρη ευθύνη λειτουργίας των νηπιαγωγείων (κάτι που επιχειρήθηκε και στο παρελθόν και απετράπη από τη σθεναρή αντίσταση του κλάδου),  με προφανείς σκοπιμότητες. Ζητά με απλά λόγια την αποκοπή από την, συνταγματικά κατοχυρωμένη, δημόσια εκπαίδευση των νηπιαγωγείων και τη σύνδεσή της με την πολιτική του ρουσφετιού, των κουπονιών (vouchers), των διδάκτρων – τροφείων και με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λειτουργίας. Και φυσικά κρύβει την, πικρή γι αυτήν, αλήθεια ότι η δυναμικότητα των παιδικών σταθμών των  Δήμων πανελλαδικά είναι περίπου 100.000 θέσεις, κάτι που σημαίνει  ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να στηρίξει όσα επικαλείται και ότι δεκάδες χιλιάδες αιτήσεις για ένταξη παιδιών  στους παιδικούς σταθμούς των Δήμων δεν ικανοποιούνται κάθε χρόνο (με βάση τα στοιχεία της ΕΕΤΑΑ). Πώς λοιπόν θα κλείσουν δομές και πώς θα υπάρξουν απολύσεις; Η απάντηση συντριπτική.                   Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί πρέπει να είναι δημόσιοι και να καλύπτουν όλα τα παιδιά, από 0-3,5 ετών, των εργαζόμενων και ανέργων που το επιθυμούν.                 Το αίτημα, όμως, της θεσμοθέτησης της 2χρονης  υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο δεν αποτελεί αίτημα των εκπαιδευτικών και μόνο, δεν είναι συντεχνιακό αίτημα (όπως τα ιδιωτικά συμφέροντα προσπαθούν να παρουσιάσουν) αλλά, πέρα από εκπαιδευτικό, αίτημα του κινήματος των γονέων, αίτημα δηλαδή κοινωνικό. Αδιάψευστη απόδειξη η ανακοίνωση της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας στις 9/9/2017, με την ευκαιρία της έναρξης του σχολικού έτους, που περιλαμβάνει το αίτημα για «Αποκλειστικά ΕΝΙΑΙΟ 12ΧΡΟΝΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΩΡΕΑΝ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, με δίχρονη υποχρεωτική ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ» στον αγωνιστικό της σχεδιασμό.                 Όσοι επιχειρούν να απαξιώσουν ένα βασικό αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας και της κοινωνίας εξυπηρετούν άλλους σκοπούς πολύ μακριά από τις ανάγκες των παιδιών μας.                 Η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας με αίσθημα ευθύνης θα συνεχίσει να αγωνίζεται για τη θεσμοθέτησης της 2χρονης  υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης αποκλειστικά στο δημόσιο νηπιαγωγείο καθολικά και άμεσα σε όλη την επικράτεια, κλείνοντας τα αυτιά στις παράλογες και αντιεπιστημονικές φωνές που επιχειρούν να μετατρέψουν το χώρο της παιδείας σε χώρο αδιέξοδων και στείρων αντιπαραθέσεων.                 Η δημόσια εκπαίδευση, μορφωτικό δικαίωμα όλων των παιδιών, είναι το όπλο της κοινωνίας κατά των ανισοτήτων και των αποκλεισμών. Η δημόσια εκπαίδευση είναι το σπίτι των παιδιών μας.

ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ 30ΩΡΟ

ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ

            Ι. Επί του ερωτήματος, που ετέθη.

            Μετά την πρόσφατη αντικατάσταση του άρθρου 13 παρ. 8 του ν. 1566/1985 μέσω της διατάξεως του άρθρου 245 του ν.4512/2018, καθίσταται πλέον υποχρεωτική η παραμονή στο σχολείο κατά τις εργάσιμες ημέρες, πέρα από τις ώρες διδασκαλίας μέχρι την συμπλήρωση έξι ωρών ημερησίων ή τριάντα ωρών εβδομαδιαίως; Ποια επιρροή ασκεί στο ερώτημα η υπ' αρ. πρ. 14181/ΓΔ4/26-1-2018 εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων;

           ΙΙ. Επί των εφαρμοστέων διατάξεων.

            Το άρθρο 245 του ν. 4512/2018 προέβλεψε, "Η παρ. 8 του άρθρου 13 του ν. 1566/1985 (Α` 167) αντικαθίσταται ως εξής: «8. Οι εκπαιδευτικοί των σχολείων της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης παραμένουν υποχρεωτικά στο σχολείο τους στις εργάσιμες ημέρες, πέρα από τις ώρες διδασκαλίας, όχι όμως πέρα από έξι (6) ώρες την ημέρα ή τριάντα (30) ώρες την εβδομάδα και με την επιφύλαξη της παραγράφου 2 του Κεφαλαίου ΣΤ` του άρθρου 11, για την προσφορά και άλλων υπηρεσιών που ανατίθενται από τα όργανα διοίκησης του σχολείου και συνδέονται με το γενικότερο εκπαιδευτικό έργο, όπως η προετοιμασία του εποπτικού εκπαιδευτικού υλικού και των εργαστηριακών ασκήσεων, η διόρθωση εργασιών και διαγωνισμάτων, η καταχώρηση-ενημέρωση της αξιολόγησης των μαθητών, η συμμετοχή στην προετοιμασία και την πραγματοποίηση εορταστικών, αθλητικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, ο προγραμματισμός και η αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου, η επικοινωνία με δομές υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου, η συνεργασία με εκπαιδευτικούς που διδάσκουν στο ίδιο τμήμα ή που διδάσκουν τα ίδια γνωστικά αντικείμενα, οι παιδαγωγικές συναντήσεις για την κατάρτιση ομαδικών ή εξατομικευμένων προγραμμάτων υποστήριξης συγκεκριμένων μαθητικών ομάδων ή μαθητών, η επίβλεψη σχολικών γευμάτων, η ενημέρωση των γονέων και κηδεμόνων, η τήρηση βιβλίων του σχολείου και η εκτέλεση διοικητικών εργασιών. [..]".

Το υπουργείο Παιδείας δεν μπορεί να συνεχίσει να κρύβεται ούτε να παριστάνει την Πυθία, εκδίδοντας χρησμούς...

2 Φεβρουαρίου 2018

                 Με μια εγκύκλιο, μνημείο ανευθυνότητας, δήθεν ερμηνευτική(!!) του νόμου που πρόσφατα ψήφισε η Κυβέρνηση, η οποία θυμίζει χρησμό της Πυθίας, το υπουργείο Παιδείας, νομίζει πως μπορεί να συνεχίσει να κοροϊδεύει την εκπαιδευτική κοινότητα αλλά και την ελληνική κοινωνία.

            Με προκλητικά απαράδεκτο τρόπο, προσπαθεί να πείσει τους πάντες πως αυτά που αποφασίζονται και δημοσιοποιούνται, δεν έχουν καμία σημασία γιατί δεν θα εφαρμοστούν ποτέ, αφού τάχα είναι τα ίδια με αυτά που ίσχυαν για πάρα πολλά χρόνια. Ταυτόχρονα κορυφαίοι παράγοντες, όπως ο (εκπαιδευτικός) υφυπουργός Παιδείας, "πουλούν τρέλα" υποτιμώντας με τον χειρότερο τρόπο τους εκπαιδευτικούς, μη αναγνωρίζοντάς τους ούτε καν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τι είναι αυτό που αναφέρεται στην εγκύκλιο!

            Οι πρώην ασυμβίβαστοι "μνημονιοσκίστες" νομίζουν πως μπορούν να έχουν και την "αριστερή" πίτα ολόκληρη και τον "μνημονιακό" σκύλο χορτάτο... Και τους Τροϊκανούς να ικανοποιήσουν, αλλά και τους "ιθαγενείς" να κοροϊδέψουν...

            Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα και ισχύουν αυτά που προφορικά λένε, οφείλουν άμεσα να εκδώσουν νέα εγκύκλιο στην οποία να αναγράφουν μία μόνο πρόταση: "οι εκπαιδευτικοί παραμένουν υποχρεωτικά στο σχολείο, πέραν του διδακτικού ωραρίου, εφόσον τους έχει ανατεθεί συγκεκριμένο έργο".

            Η παραμονή χωρίς κανένα συγκεκριμένο έργο σε χώρους (όπως τα γραφεία των σχολείων) όπου σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν χωρούν ούτε να καθίσουν όλοι οι εκπαιδευτικοί και όπου υπάρχουν συνθήκες παντελούς αδυναμίας προετοιμασίας για την επόμενη ημέρα, διόρθωσης γραπτών εργασιών κλπ, μόνο ως τιμωρία μπορεί να εκληφθεί.

            Τα δε, ήξεις, αφήξεις είναι για τους χρησμούς της Πυθίας και όχι για ένα σοβαρό και υπεύθυνο υπουργείο Παιδείας, το οποίο δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από ομιχλώδεις διατυπώσεις.

            Επειδή όμως πιστεύουμε ότι θα συνεχίσουν να κρύβονται και να μην αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους -καθώς τρέμουν την Τρόικα- καλούμε τους εκπαιδευτικούς, μέσα από αποφάσεις των συλλογικών τους οργάνων να εφαρμόσουν την απόφαση της ΔΟΕ για την παραμονή στο σχολείο, την οποία η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και ψήφισε και στηρίζει.

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.