Προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης στα θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής: Μία από τα ίδια! Ασάφεια, γενικολογία, έλλειψη οράματος!

12 Οκτωβρίου 2015

                Στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων της Κυβέρνησης, ο νέος Υπουργός Παιδείας κ. Νίκος Φίλης, στην ομιλία του στη Βουλή, προσδιόρισε τις κατευθυντήριες γραμμές της πολιτικής που θα εφαρμόσει η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Η ομιλία διακρίθηκε γενικά από:

1.       Γενικόλογες αναφορές, αοριστίες και ασάφειες

-«…Η εκπαίδευση είναι από τους μεγάλους ασθενείς αυτής της χώρας…»

Δεν αναφέρεται σε τι έγκειται η ασθένεια της εκπαίδευσης.

-«…Στόχος μας είναι να επαναφέρουμε στο προσκήνιο θεσμούς και διαδικασίες που το κατεστημένο έχει καταδικάσει σε αδράνεια ή και σε ανυποληψία…»

Σε ποιους θεσμούς αναφέρεται; Ποιες διαδικασίες εννοεί; Ποιο είναι το κατεστημένο και πώς έχει παρέμβει και επηρεάσει τα εκπαιδευτικά θέματα; Είναι μόνον οι κυβερνητικοί θύλακες και τα όργανα εξουσίας ή μήπως υπονοεί και το συνδικαλιστικό κίνημα; Τι εννοεί ο ποιητής σε τελική ανάλυση;

-«Η καρδιά του σχολείου είναι ο δάσκαλος. Οι καλές συνθήκες εργασίας του μεταφράζονται σε καλές συνθήκες μόρφωσης των παιδιών»

Ποιες είναι αυτές οι εργασιακές συνθήκες; Αναφέρεται στις κτιριακές εγκαταστάσεις και στην υλικοτεχνική υποδομή; Ή στην υπηρεσιακή κατάσταση του εκπαιδευτικού και στην επιστημονική του υπόσταση;

2.       Ευχολόγια

-«…Η αναβάθμιση του εκπαιδευτικού αφορά την πολιτεία αλλά και ευρύτερα την κοινωνία που πρέπει να αναγνωρίσει τον κοινωνικό ρόλο του δασκάλου…»

Προκειμένου λοιπόν να γίνει η αναβάθμιση του εκπαιδευτικού, εμμέσως πλην σαφώς, εύχεται η ίδια η κοινωνία να αναγνωρίσει πρώτα την κοινωνική διάσταση του έργου του εκπαιδευτικού  χωρίς την σύνδεση με τις προθέσεις και τη βούληση της πολιτείας.

3.       Βερμπαλισμό,  Έκθεση Ιδεών και κενότοπες διακηρύξεις

-«… Όμως δεν θέλουμε ένα σχολείο για όλα τα παιδιά, αλλά κι ένα σχολείο στο οποίο να ανθίζουν τα παιδιά μας. Θέλουμε με άλλα λόγια, ένα καλό σχολείο για όλους…»

Χιλιοειπωμένη θέση στην οποία συμφωνούν όλοι χωρίς όμως να γίνεται λόγος σε συγκεκριμένο σχέδιο και στρατηγική.

-«Η Παιδεία αποτελεί μέγιστη εθνική και κοινωνική προτεραιότητα»

Είναι θέση που οι πάντες υιοθετούν αλλά η πράξη δεν συνάδει με τη θεωρία

4.       Έλλειψη εξειδίκευσης

-«…Είναι αναγκαία η αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου της προσχολικής Αγωγής… η συνολική αναδιάρθρωση του σχολικού προγράμματος και των βιβλίων…»

Καμιά αναφορά στον τρόπο που θα επιτευχθούν όλα τα προηγούμενα και με ποια μέτρα θα καταστεί δυνατό αυτό.

5.       Ελάχιστες δεσμεύσεις που θα κριθούν στην πράξη

-«Θα διερευνήσουμε τη δυνατότητα ενός αριθμού μόνιμων διορισμών μέσα στο 2016…»

Δεν προσδιορίζεται ούτε ο αριθμός αλλά ούτε και οι ανάγκες σε διδακτικό προσωπικό. Επίσης η φράση «θα διερευνήσουμε τη δυνατότητα» υποκρύπτει έλλειψη αποφασιστικής διάθεσης και παραπομπή του θέματος-προβλήματος στις καλένδες.

-«Δραστική μείωση του αριθμού των αποσπάσεων των εκπαιδευτικών στα κόμματα, την Αυτοδιοίκηση, την Εκκλησιαστική Διοίκηση και άλλους φορείς κρατικής διοίκησης…»

-«…Οριστικοποίηση μεταθέσεων, αποσπάσεων, πίνακες προσλήψεων στον μεγαλύτερο βαθμό τους μέσα στον Ιούνιο του 2016…»

Εξαγγέλλεται μεν αλλά θα διαπιστωθεί σε ποιον βαθμό θα υλοποιηθεί στο μέλλον, με δεδομένο ότι και στο παρελθόν έχει εξαγγελθεί αλλά δεν έφαρμόστηκε εξ αιτίας της αδράνειας του Υπουργείου Παιδείας.

6.       Προτάσεις που έχουν υιοθετηθεί εδώ και πολλά χρόνια και έχουν εφαρμοστεί

-«…δίπλα-δίπλα όλα τα ελληνόπουλα με όλα τα μεταναστόπουλα…»

-«Παράλληλη στήριξη με μαθησιακές και άλλες δυσκολίες…»

-«Εκπαιδευτικές δράσεις για την αντιμετώπιση του φαινομένου του σχολικού εκφοβισμού και της βίας διακρίσεων, προκαταλήψεων, ξενοφοβίας και ρατσισμού στο προαύλιο και στην αίθουσα…»

7.       Παραδοσιακές προσεγγίσεις σε ό,τι αφορά το ρόλο και τη λειτουργία του Σχολείου

-«…Να αποκατασταθεί το σχολείο ως θεσμός μετάδοσης …(της γνώσης εννοεί)»

Η μετάδοση της γνώσης σε ένα δασκαλοκεντρικό σύστημα είναι πλέον παρωχημένη. Οι σύγχρονες παιδαγωγικές προσεγγίσεις υποστηρίζουν ότι η γνώση πρέπει να αποκτιέται μέσα από την διερεύνηση και την ανακάλυψη από το ίδιο το παιδί και ο δάσκαλος είναι καθοδηγητής και υποστηρικτής της διαδικασίας μάθησης.

8.       Λεκτικές αστοχίες

-«… το παιδί …να απολαμβάνει τον κόπο της μάθησης…»

Κανείς δεν απολαμβάνει τον κόπο του!

Κρίνονται ως θετικές οι εξής αναφορές:

1.       Η σκέψη για επαναφορά της ενισχυτικής διδασκαλίας

2.       Η αναγνώριση του μεγάλου όγκου της διδακτέας ύλης στο Δημοτικό Σχολείο και η ανάγκη περιορισμού της

3.       Η θεσμοθέτηση Παρατηρητηρίου κατά της παιδικής φτώχειας

4.       Η πρόταση για την διαρκή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών

                Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, γνωρίζει πως το όχι σε όλα, και ο μηδενισμός φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκουν να πετύχουν και πολλές φορές διατυπώνονται από αυτούς που δεν έχουν τίποτα σοβαρό, ουσιαστικό, ρεαλιστικό, προοδευτικό και καινοτόμο να πουν.

                Με υπευθυνότητα και με βάση τις διαχρονικές θέσεις της, που έχουν διατυπωθεί μέσα από τις εσωτερικές της διαδικασίες και κυρίαρχα μέσα από το πρόσφατο Συνέδριό της, θα παρακολουθεί και θα κρίνει την κυβερνητική εκπαιδευτική πολιτική με διάθεση παραγωγικής κριτικής που θα έχει ως προσανατολισμό τη στήριξη και αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης και του εκπαιδευτικού. Ταυτόχρονα θα επισημαίνει και θα αναδεικνύει όλα τα ζητήματα που δημιουργούν προβλήματα.

             

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

Έρευνα: Οι Ευρωπαίοι θεωρούν τις γυναίκες ανίκανες για επιστήμες υψηλού επιπέδου

tvxs  16 Σεπ. 2015

Απογοητευτικά είναι τα στοιχεία δημοσκόπησης που διενήργησε το γαλλικό ινστιτούτο OpinionWay, σύμφωνα με τα οποία σχεδόν επτά στους δέκα Ευρωπαίους (67%) θεωρούν ότι οι γυναίκες δεν έχουν τις κατάλληλες δεξιότητες για να γίνουν επιστήμονες υψηλού επιπέδου.

Παράλληλα, το ίδιο ποσοστό γυναικών (66%) και ανδρών (67%) έχει την άποψη αυτή, σύμφωνα με την έρευνα που πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία, τη Βρετανία, την Ισπανία, τη Γαλλία και την Ιταλία.

Ένα νηπιαγωγείο για όλα τα παιδιά…..

Η έναρξη της σχολικής χρονιάς παραδοσιακά προσφέρεται για αναστοχασμό, δηλαδή εκτίμηση της προηγούμενης και σχεδιασμό της επόμενης για αποφυγή λανθασμένων τακτικών και επανακαθορισμό στόχων.

Το νηπιαγωγείο όπως και κάθε άλλος τύπος δημόσιου σχολείου δεν παρέχει μόνο αγωγή αλλά κυρίως εκπαιδευτικό έργο. Ως δημόσιος λοιπόν εκπαιδευτικός θεσμός πρέπει να εξυπηρετεί τον πυρήνα της κοινωνικής ανάγκης για την οποία δημιουργήθηκε.

Η συνθήκη αυτή δυστυχώς όμως δεν ικανοποιείται πλήρως μιας και πολλά προνήπια κάθε χρόνο δεν φοιτούν στα νηπιαγωγεία.

Η σημερινή κατάσταση δημιουργήθηκε λόγω της ύπαρξης πολλών ιδρυμάτων και εμπλοκής διαφόρων φορέων στη λειτουργία της «προσχολικής» αγωγής, με αποτέλεσμα την διαρροή μαθητών, προνηπίων, προς τους παιδικούς σταθμούς. Επιπλέον το μέτρο της κλήρωσης κατά την αυξημένη ζήτηση για εγγραφές στο νηπιαγωγείο δεν λύνει το πρόβλημα.

Τον αποκλεισμό των προνηπίων, επιτείνει και το διαχρονικό πρόβλημα της έλλειψης στέγης, με την πλειονότητα των νηπιαγωγείων που λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα να μην έχουν δικό τους διδακτήριο και τα νηπιαγωγεία να στεγάζονται είτε σε ενοικιαζόμενα κτήρια ή σε απόμερες αίθουσες δημοτικών σχολείων κ.α. Αίθουσες αμφίβολης κατάστασης όσον αφορά την υγιεινή και την ασφάλεια των μαθητών, αφού σε πολλές περιπτώσεις δεν τηρούνται ούτε οι προβλέψεις του ΠΔ 71/88 για τον κανονισμό πυροπροστασίας κτηρίων, οι οποίες απαιτούν 2 τετραγωνικά μέτρα χώρου για κάθε ένα μαθητή στις αίθουσες διδασκαλίας.

Δεδομένης αυτής της κατάστασης είναι πάρα πολύ εύκολο για την διοίκηση να αποκλείει τα προνήπια από τα νηπιαγωγεία κατά την διαδικασία του προγραμματισμού λειτουργίας των σχολείων που διενεργείται στην αρχή της σχολικής χρονιάς, και στη λογική της εξοικονόμησης προσωπικού και πόρων. Παρατηρούνται φαινόμενα όπου κατά τον χωρισμό τμημάτων λόγω αριθμού που υπερβαίνει το όριο, στόχος να γίνονται τα προνήπια και φυσικά τα εύκολα θύματα. Επίσης συνήθης πρακτική τείνει να γίνει και η λειτουργία μεικτών τμημάτων, δηλαδή μαθητών ολοημέρου και κλασικού προγράμματος με διαφορετική ώρα αποχώρησης, αδιαφορώντας για την σημασία του προγράμματος που υλοποιείται.  

Επιπλέον το ολοήμερο νηπιαγωγείο και το πρόγραμμά του δυναμιτίζεται  με την πρακτική των πρόωρων αποχωρήσεων. Για άλλη μια φορά χωρίς κανενός είδους σχεδιασμό και οργάνωση που να στηρίζεται σε επιστημονική τεκμηρίωση προσπαθεί το υπουργείο να παρέμβει σε ένα θεσμό και τη λειτουργία του για να ικανοποιήσει μια άλλη κοινωνική ανάγκη που αναδύεται, κάνοντας την ίδια στιγμή εκπτώσεις στην παρεχόμενη ποιότητα της εκπαίδευσης.

Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι ζούμε σε μια κοινωνία που εξελίσσεται, πολυδιάστατη που οι συνθήκες αλλάζουν, δημιουργούνται νέες προκλήσεις και οι προκλήσεις αυτές απαιτούν την αλλαγή των παραδοσιακών θεσμών, η αλλαγή όμως απαιτεί σχεδιασμό καθώς και εκτενή και δημοκρατικό διάλογο.

Λύση αποτελεί μόνο:

·         η ίδρυση νηπιαγωγείων  αλλά και η μελέτη νέων τύπων νηπιαγωγείου,

·         η δίχρονη υποχρεωτική φοίτηση  και

·         η ενσωμάτωσή της στην ενιαία υποχρεωτική εκπαίδευση.

Μόνο με τον τρόπο αυτό δίνονται ίσες ευκαιρίες μόρφωσης σε όλους τους μαθητές ηλικίας 4-6 ετών που κατοικούν εντός των γεωγραφικών συνόρων να φοιτήσουν στα νηπιαγωγεία, ικανοποιώντας τις συνταγματικές επιταγές για πλήρη, σωστή και δωρεάν παιδεία όλων των παιδιών, όπως άλλωστε προβλέπει τόσο το Σύνταγμα της χώρας (άρθρο 16), το Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών (ΔΕΠΠΣ) του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου(Π.Ι.), το ΠΔ 200/98 για την λειτουργία των νηπιαγωγείων όσο και η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (άρθρο 28).

Κλείνοντας ας αναλογιστούμε πόσο ειρωνικό είναι να δέχονται τέτοιου είδους απαξίωση και υποβάθμιση τα δημόσια σχολεία σε μια εποχή όπου η κοινωνία όλο και περισσότερο εξαρτάται από τον ρόλο που αυτά διαδραματίζουν στην κοινωνικοποίηση και την κατάρτιση της νεολαίας, και ας προσπαθήσουμε για αυτό το θεσμό.

                                Για την Ομάδα Νηπιαγωγών

                   Ελευθερία Νάτσια

Σκόπιμα και σχεδιασμένα τα αδιέξοδα της Προσχολικής εκπαίδευσης

Στο κατώφλι της νέας σχολικής χρονιάς, γιγαντώνονται τα ήδη σοβαρά προβλήματα της Προσχολικής Εκπαίδευσης με νηπιαγωγεία κλειστά, με 2000 θέσεις νηπιαγωγών κενές, με χιλιάδες προνήπια εκτός σχολείου, με άθλιες κτιριακές υποδομές και μηδενική χρηματοδότηση.

                Στα ήδη παγιωμένα προβλήματα, που επισημαίνουμε εδώ και χρόνια, τη φετινή χρονιά προστέθηκε και η απαράδεκτη ομηρεία χιλιάδων αναπληρωτών νηπιαγωγών, που θύματα των αποφάσεων και της ολιγωρίας του Υπουργείου Παιδείας, άλλαξαν θέση στον πίνακα διορισμού, μένοντας αρκετοί στην ανεργία ύστερα από πολλά χρόνια εργασίας σε όλες τις περιοχές της Χώρας.

                Ο τυχοδιωκτισμός του πολιτικού συστήματος, εξακολουθεί να δημιουργεί αδιέξοδα σε ένα κλάδο που αγωνίζεται ακόμα για τα αυτονόητα, όπως αυτό της θεσμοθέτησης του ωραρίου. Η μιζέρια που σκόπιμα καλλιεργούν, μέσα από την απαξίωση του κλάδου, αφού η Προσχολική Εκπαίδευση δεν απασχόλησε ούτε καν το πολυνομοσχέδιο - φάντασμα για την Εκπαίδευση, επιβεβαιώνει αυτό που ήδη ξέρουμε, την Προσχολική τη θεωρούν συμπλήρωμα και όχι βαθμίδα Εκπαίδευσης.

                Η ευθύνη βέβαια δεν αφορά μόνο το Υπουργείο αλλά και συνδικαλιστικές παρατάξεις, που στο όνομα της άρνησης, τορπιλίζουν την ενότητα του κλάδου και καταψηφίζουν προτάσεις που θα μπορούσαν να αποτελούν διεκδικητικό πλαίσιο και σημαία αγώνων.

                Είναι εύκολο να καταφύγουμε σε ακόμα πιο ανορθολογικές λύσεις, στην παραίτηση, στις προτάσεις του χαβαλέ. Αν καταφέρουμε όμως να αποστασιοποιηθούμε από τον λαϊκισμό, που σκοτώνει ιδέες και οράματα και αποπροσανατολίζει, θα μπορέσουμε  να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα.

                Η μόνη διέξοδος που η Δημοκρατική Συνεργασία υπερασπίζεται είναι οι σοβαρές προτάσεις, η ανάδειξη των προβλημάτων, η επιστημονική τεκμηρίωση των θέσεών μας, μέσα από ενότητα και συνεργασία και ο αγώνας για την υλοποίησή τους.

Ακολουθούν οι προτάσεις μας όπως κατατέθηκαν στη Γενική συνέλευση του κλάδου.

·         Κάλυψη όλων των οργανικών κενών με μόνιμους διορισμούς νηπιαγωγών.

·         Άμεση πρόσληψη 2000 αναπληρωτών νηπιαγωγών για να καλυφθούν άμεσα τα κενά στα νηπιαγωγεία.

·         Επίλυση των κτηριακών προβλημάτων.

·         Εφαρμογή της Θεσμοθέτησης του ωραρίου των νηπιαγωγών. Να εφαρμοστεί στις νηπιαγωγούς το ωράριο που ισχύει στα δημοτικά σχολεία και ορίζεται από τον νόμο 1566/1985 .

·         Να εφαρμοστεί ουσιαστικά ο νόμος Ν 3518/2006 που αφορά την υποχρεωτική φοίτηση των νηπίων με υποχρεωτική βεβαίωση φοίτησης για την εγγραφή στο Δημοτικό σχολείο.

·         Αλλαγή της οργανικότητας των νηπιαγωγείων με εφαρμογή του νόμου που έχει ψηφιστεί για τα πολυθέσια νηπιαγωγεία.

·         Κατάλληλος και έγκαιρος προγραμματισμός για την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Όχι άλλες κληρώσεις για το προνήπια. Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση.

·         Μοριοδότηση των νηπιαγωγείων ανάλογα με τα μόρια που έχει και το όμορο δημοτικό σχολείο.

·         Να τηρείται η αναλογία παιδιών – τετραγωνικών μέτρων σε κάθε νηπιαγωγείο.

·         Στήριξη των τμημάτων ένταξης και παράλληλης στήριξης με  κατάλληλα εκπαιδευμένους νηπιαγωγούς.

·         Διορισμός ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού (ψυχολόγοι, λογοθεραπευτές, δάσκαλοι μητρικής γλώσσας) για την στήριξη των νηπιαγωγών και την αντιμετώπιση των προβλημάτων που υπάρχουν στα νηπιαγωγεία.

·         Διορισμός μόνιμου βοηθητικού προσωπικού (καθαρίστριες και τραπεζοκόμοι).

·         Δυνατότητα επιμόρφωσης των νηπιαγωγών στις νέες τεχνολογίες σε όλους τους νομούς.

·         Να ενισχυθεί το ολοήμερο νηπιαγωγείο με την υπεράσπιση του ωραρίου του. Οι πρόωρες αποχωρήσεις είναι αντίθετες στη φιλοσοφία του προγράμματος.

·         Να μελετηθεί η δημιουργία διευρυμένου νηπιαγωγείου με ωράριο έως τις 2.00μ.μ. (με δεδομένο την κατοχύρωση του ωραρίου και δύο νηπιαγωγούς 8.00-12.00 και 10.00- 2.00)

·         Πρόβλεψη για την μεταφορά των παιδιών του νηπιαγωγείου, όπου χρειάζεται.

·         Θεσμοθέτηση των προγραμμάτων ένταξης στο Δημοτικό προκειμένου να ενισχυθεί ο ενιαίος χαρακτήρας της εκπαίδευσης.

·         Μελέτη των θεμάτων που απασχολούν την προσχολική εκπαίδευση με έρευνα και επιστημονική τεκμηρίωση.

·         Μελέτη του όρου «Προσχολική» και καθιέρωση νέου όρου που δεν θα παραπέμπει σε ξεχωριστή βαθμίδα εκπαίδευσης.

Με υπευθυνότητα και αγωνιστικότητα παλεύουμε να κάνουμε τα οράματά μας πράξη!

Το όχι σε όλα δεν ταιριάζει στον κλάδο

                                                                                                   

                                                                                                        Δημοκρατική Συνεργασία