Όλα όσα χρειάζεται να ξέρω για το πώς θα ζήσω και για το τι θα κάνω τα έμαθα στο νηπιαγωγείο*.
Αυτά είναι όσα έμαθα:

• να μοιράζομαι τα πάντα
  
• να παίζω τίμια
  
• να μη χτυπώ τους άλλους
  
• να βάζω τα πράγματα στη θέση τους
  
• να τακτοποιώ όταν έχω δημιουργήσει ακαταστασία
  
• να μην παίρνω πράγματα που δεν μου ανήκουν
  
• να ζητώ συγνώμη όταν πληγώνω κάποιον
  
• να πλένω τα χέρια μου πριν από το φαγητό
  
• να τραβώ το καζανάκι
  
• τα ζεστά κουλουράκια και το κρύο γάλα σου κάνουν καλό
  
• να ζω μια ισορροπημένη ζωή – να μαθαίνω, να σκέπτομαι, να ζωγραφίζω, να σχεδιάζω, να τραγουδάω, να χορεύω, να παίζω και να εργάζομαι καθημερινά
  
• να παίρνω έναν υπνάκο κάθε μεσημέρι
  
• όταν βγαίνω έξω να προσέχω τα αυτοκίνητα, να κρατάω το χέρι αυτού που είναι μαζί μου και να μην απομακρύνομαι από τους δικούς μου.
  

 Όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζει κανείς είναι κάπου μέσα σ’ αυτή τη λίστα. Ο Χρυσός κανόνας είναι και αυτό εκεί. Οικολογία και πολιτική και ισοτιμία και ισορροπημένη ζωή.
   Πάρτε οποιοδήποτε από αυτά τα στοιχεία, αναδιατυπώστε το με εξελιγμένους όρους ενηλίκων και εφαρμόστε το στην οικογενειακή σας ζωή, στη δουλειά σας, στην κυβέρνησή σας ή στον κόσμο σας και θα διαπιστώσετε ότι ισχύει, είναι σαφές και σταθερό.
 Σκεφτείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος μας αν όλοι εμείς – όλος ο κόσμος- τρώγαμε κουλουράκια και γάλα γύρω στις τρεις το μεσημέρι και μετά πέφταμε στο κρεβάτι μας για έναν υπνάκο.
 Ή αν όλες οι κυβερνήσεις διέθεταν μια βασική πολιτική βάσει της οποίας θα άφηναν όλα τα πράγματα εκεί που τα βρήκαν και θα καθαρίζουν όποια «ακαταστασία» δημιουργούσαν.
   Όπως επίσης ισχύει ότι, ασχέτως ηλικίας, όταν βγαίνει κανείς έξω στον κόσμο θα πρέπει να «κρατάει το χέρι» αυτών που είναι μαζί του και να μένει κοντά τους!
* Fulgham, R. (1986). All I need to Know, I learned in Kindergarten: Uncommon thoughts on common things. New York: Ivy Books.