Για την θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής

26 Φεβρουαρίου 2018

 Η Δημοκρατική Συνεργασία εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης χαιρετίζει την ψήφιση από τη Βουλή της ρύθμισης που εισηγήθηκε η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για την επέκταση της υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής για τα παιδιά ηλικίας 4-5 χρόνων.

            Πρόκειται σίγουρα για μια σημαντική θετική εξέλιξη ως προς την αναγνώριση του ρόλου του νηπιαγωγείου στη σημερινή εποχή. Ο αγώνας 40 χρόνων του εκπαιδευτικού κινήματος με πρωτοπόρα την παράταξή μας, η οποία ως επικεφαλής του κλάδου ύστερα από απεργία 42 ημερών καθιέρωσε τον ένα χρόνο υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής, έφερε αποτελέσματα. Κι έφερε αποτελέσματα γιατί το ΔΣ της ΔΟΕ ανέδειξε το θέμα τόσο στο κέντρο, όσο και στην περιφέρεια, με συλλαλητήρια, πορείες, ημερίδες, εκδηλώσεις, συναντήσεις με τα Παιδαγωγικά τμήματα Προσχολικής και Δημοτικής εκπαίδευσης και με τεκμηριωμένα επιστημονικά επιχειρήματα.

            Η επιτυχία αυτή δείχνει τον τρόπο που οφείλει να δρα και να λειτουργεί σήμερα το συνδικαλιστικό κίνημα, αν θέλει να δημιουργεί και να επιτυγχάνει την επίλυση χρόνιων θεσμικών αιτημάτων. Με τεκμηριωμένο λόγο, με υπευθυνότητα και σοβαρότητα και χωρίς λαϊκισμό και άναρθρες κραυγές που δεν πείθουν κανέναν.

            Φυσικά και δεν εφησυχάζουμε με την ψήφιση της ρύθμισης. Μένουν πολλές ενέργειες που πρέπει να γίνουν από το Υπουργείο Παιδείας και την Κυβέρνηση (κονδύλια για υποδομές, διορισμοί εκπαιδευτικών κλπ). Αυτό βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν νομιμοποιεί στη συνείδηση των εκπαιδευτικών, όσους σε κοινοβουλευτικό επίπεδο δηλώνοντας ότι συμφωνούν με την ρύθμιση, δεν την ψήφισαν γιατί δεν έχουν δημιουργηθεί οι προοπτικές άμεσης γενικευμένης εφαρμογής της ούτε όσους στον συνδικαλιστικό χώρο ζητούν άμεσα, όλα ή τίποτα. Και οι δύο αυτές λογικές είναι κατώτερες των περιστάσεων και καταδικαστέες.

            Θα παρακολουθούμε στενά την εξέλιξη του θέματος, θα παρεμβαίνουμε και θα πιέζουμε μέχρι η καθιέρωση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής να γίνει καθολική σε ολόκληρη τη χώρα.

            Τέλος, τονίζουμε ότι η παράταξή μας δεν διακατεχόταν ποτέ, ούτε διακατέχεται από φιλοκυβερνητικά ή αντικυβερνητικά σύνδρομα. Πυξίδα μας ήταν και εξακολουθεί να είναι, η προάσπιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης και η στήριξη των εκπαιδευτικών. Αφήνουμε την διαρκή γκρίνια, τη στείρα άρνηση, τον λαϊκισμό και την ηττοπάθεια, στους μηδενιστές οι οποίοι επενδύουν στα προβλήματα και όχι στις λύσεις, νομίζοντας πως έτσι αποκτούν οι ίδιοι λόγο ύπαρξης.

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

ΔΟΕ-ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΑ

Αρ. Πρωτ. 503 Αθήνα 20/2/2018 Προς τους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Π.Ε. Θέμα: Η εκπαιδευτική και κοινωνική αναγκαιότητα της θεσμοθέτησης της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο και οι σχετικές διατάξεις του σχεδίου νόμου για το πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής.                       Το σχέδιο νόμου για την ίδρυση του πανεπιστημίου της Δυτικής Αττικής που κατατέθηκε στη Βουλή στις 13-2-2018, περιέχει κομβικής σημασίας ρυθμίσεις σε σχέση με το αίτημα δεκαετιών του κλάδου των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, τη θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο.                 Η καθιέρωση, για πρώτη φορά το 2006 με τον Ν.3815, της υποχρεωτικότητας του ενός έτους προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης για τα παιδιά 5-6 ετών, μετά από την απεργία των 42 ημερών της Δ.Ο.Ε.,  υπήρξε η πρώτη κατάκτηση,  αποτέλεσμα των αγώνων του κλάδου μας σε αυτήν την κατεύθυνση.                 Πάγια θέση της Δ.Ο.Ε. είναι ότι η εκπαίδευση που παρέχεται στα παιδιά του νηπιαγωγείου, είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι, παράγει αντισταθμιστικά οφέλη τα οποία είναι καθοριστικά για την μετέπειτα ζωή όλων των παιδιών και ιδιαίτερα όσων προέρχονται από μη προνομιούχα κοινωνικά στρώματα.                 Η ερευνητική βιβλιογραφία καταδεικνύει ότι το Νηπιαγωγείο επηρεάζει θετικά την προσωπική, κοινωνική και μαθησιακή εξέλιξη των παιδιών. Ο ρόλος του είναι εξαιρετικά σημαντικός για την κοινωνικο-συναισθηματική ανάπτυξή τους, την πρόληψη μαθησιακών δυσκολιών και την έγκαιρη αντιμετώπισή τους (πρώιμη παρέμβαση), την ομαλή τους μετάβαση στο Δημοτικό Σχολείο και στις επόμενες εκπαιδευτικές βαθμίδες, τη σχολική επιτυχία και την επαγγελματική και κοινωνική τους ένταξη στις μεγαλύτερες ηλικίες.                 Η 2χρονη φοίτηση όλων των νηπίων (ως προνήπια και ως νήπια) στο Νηπιαγωγείο, είναι εξαιρετικά σημαντική και αναγκαία, αφού φοιτώντας για δύο χρόνια λαμβάνουν συστηματική εκπαίδευση με συγκεκριμένους μαθησιακούς στόχους από παιδαγωγούς με εξειδίκευση στην εκπαίδευση της ηλικιακής ομάδας 4-6 ετών, δηλαδή από νηπιαγωγούς του κλάδου ΠΕ60.                 Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. θεωρεί πως η υποχρεωτική φοίτηση στο νηπιαγωγείο για τα νήπια που συμπληρώνουν την ηλικία των τεσσάρων ετών, που προβλέπεται στο άρθρο 33 παρ. 3 του υπό ψήφιση νομοσχεδίου, θα πρέπει να θεσμοθετηθεί άμεσα για το σύνολο της επικράτειας και όχι σταδιακά από το έτος 2018-2019. Η επίκληση, τόσο από την πλευρά του Υπουργείου όσο και από την πλευρά των λίγων πολέμιων της ρύθμισης, στην έλλειψη κτηριακών υποδομών, καταρρίπτεται ως επιχείρημα από τα γεγονότα. Συγκεκριμένα, από το 2006, όταν με τον Ν. 3518 θεσμοθετήθηκε το ένα έτος προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης ως υποχρεωτικό, σημειώθηκε ένα κύμα μαζικής ίδρυσης νηπιαγωγείων. Ως το 2010 κτίστηκαν 392 νέα νηπιαγωγεία, στη μεγάλη τους πλειοψηφία δημόσια. Είναι επομένως καθαρά ζήτημα πολιτικής βούλησης η επένδυση από την πολιτεία στην ενίσχυση των κτηριακών υποδομών, της υλικοτεχνικής υποδομής, στην υλοποίηση των απαραίτητων μόνιμων διορισμών και στην ίδρυση νέων νηπιαγωγείων, κάτι που από το 2010 μέχρι σήμερα δεν συμβαίνει εξ αιτίας της πολιτικής των μνημονίων και των περικοπών.                 Στην κατεύθυνση της άμεσης θεσμοθέτησης για όλη την επικράτεια, όλες οι  λεπτομέρειες υλοποίησης της ρύθμισης θα πρέπει να συμπεριληφθούν στον νόμο και να μην αναβάλλονται μέχρι τον χρόνο έκδοσης των προβλεπόμενων υπουργικών αποφάσεων. Το ίδιο ισχύει και για την κατάργηση όλων των διατάξεων άρθρων του 1566/85 που αμφισβητούν την υποχρεωτική φοίτηση των προνηπίων, αποκλειστικά στο Δημόσιο νηπιαγωγείο.                 Δυστυχώς, η πολύ σημαντική, κοινωνικά και εκπαιδευτικά, θεσμοθέτηση της 2χρονης  υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο, συναντά την αντίδραση της Κ.Ε.Δ.Ε.  που παραπληροφορεί, επιχειρεί να τρομοκρατήσει και απειλεί ευθέως τους εργαζόμενους στους παιδικούς σταθμούς των Δήμων, κάνοντας λόγο για κλείσιμο δομών και απολύσεις εργαζομένων.                 Η στάση της δεν προκαλεί καμία απολύτως έκπληξη αφού οι επιδιώξεις της έχουν σχέση όχι με το ειλικρινές της ενδιαφέρον για την εκπαίδευση αλλά με την εξεύρεση εκλογικής πελατείας και αποτυπώνονται στις αποφάσεις του τακτικού της συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε από 30 Νοεμβρίου έως 2 Δεκεμβρίου 2017 με σαφήνεια: «Η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθεί από το Υπουργείο Παιδείας, όχι μόνο λόγω έλλειψης κτηριακών υποδομών, αλλά και διότι αποτελεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο αρμοδιότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Για το λόγο αυτό, προτείνεται η διοικητική μεταφορά των λειτουργούντων νηπιαγωγείων στους δήμους και να θεσμοθετηθεί η συγκρότηση των νέων νηπιαγωγείων από τους Δήμους». Με μια επιχειρηματολογία στηριγμένη στο ψεύδος, αφού, σαφέστατα, η κατεύθυνση σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο είναι η προσχολική αγωγή και εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της δημόσιας εκπαίδευσης υπό την εποπτεία των αρμόδιων Υπουργείων Παιδείας, η Κ.Ε.Δ.Ε. ζητά να αναλάβει  η τοπική αυτοδιοίκηση την πλήρη ευθύνη λειτουργίας των νηπιαγωγείων (κάτι που επιχειρήθηκε και στο παρελθόν και απετράπη από τη σθεναρή αντίσταση του κλάδου),  με προφανείς σκοπιμότητες. Ζητά με απλά λόγια την αποκοπή από την, συνταγματικά κατοχυρωμένη, δημόσια εκπαίδευση των νηπιαγωγείων και τη σύνδεσή της με την πολιτική του ρουσφετιού, των κουπονιών (vouchers), των διδάκτρων – τροφείων και με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λειτουργίας. Και φυσικά κρύβει την, πικρή γι αυτήν, αλήθεια ότι η δυναμικότητα των παιδικών σταθμών των  Δήμων πανελλαδικά είναι περίπου 100.000 θέσεις, κάτι που σημαίνει  ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να στηρίξει όσα επικαλείται και ότι δεκάδες χιλιάδες αιτήσεις για ένταξη παιδιών  στους παιδικούς σταθμούς των Δήμων δεν ικανοποιούνται κάθε χρόνο (με βάση τα στοιχεία της ΕΕΤΑΑ). Πώς λοιπόν θα κλείσουν δομές και πώς θα υπάρξουν απολύσεις; Η απάντηση συντριπτική.                   Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί πρέπει να είναι δημόσιοι και να καλύπτουν όλα τα παιδιά, από 0-3,5 ετών, των εργαζόμενων και ανέργων που το επιθυμούν.                 Το αίτημα, όμως, της θεσμοθέτησης της 2χρονης  υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο δεν αποτελεί αίτημα των εκπαιδευτικών και μόνο, δεν είναι συντεχνιακό αίτημα (όπως τα ιδιωτικά συμφέροντα προσπαθούν να παρουσιάσουν) αλλά, πέρα από εκπαιδευτικό, αίτημα του κινήματος των γονέων, αίτημα δηλαδή κοινωνικό. Αδιάψευστη απόδειξη η ανακοίνωση της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας στις 9/9/2017, με την ευκαιρία της έναρξης του σχολικού έτους, που περιλαμβάνει το αίτημα για «Αποκλειστικά ΕΝΙΑΙΟ 12ΧΡΟΝΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΩΡΕΑΝ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, με δίχρονη υποχρεωτική ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ» στον αγωνιστικό της σχεδιασμό.                 Όσοι επιχειρούν να απαξιώσουν ένα βασικό αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας και της κοινωνίας εξυπηρετούν άλλους σκοπούς πολύ μακριά από τις ανάγκες των παιδιών μας.                 Η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας με αίσθημα ευθύνης θα συνεχίσει να αγωνίζεται για τη θεσμοθέτησης της 2χρονης  υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης αποκλειστικά στο δημόσιο νηπιαγωγείο καθολικά και άμεσα σε όλη την επικράτεια, κλείνοντας τα αυτιά στις παράλογες και αντιεπιστημονικές φωνές που επιχειρούν να μετατρέψουν το χώρο της παιδείας σε χώρο αδιέξοδων και στείρων αντιπαραθέσεων.                 Η δημόσια εκπαίδευση, μορφωτικό δικαίωμα όλων των παιδιών, είναι το όπλο της κοινωνίας κατά των ανισοτήτων και των αποκλεισμών. Η δημόσια εκπαίδευση είναι το σπίτι των παιδιών μας.

ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ 30ΩΡΟ

ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ

            Ι. Επί του ερωτήματος, που ετέθη.

            Μετά την πρόσφατη αντικατάσταση του άρθρου 13 παρ. 8 του ν. 1566/1985 μέσω της διατάξεως του άρθρου 245 του ν.4512/2018, καθίσταται πλέον υποχρεωτική η παραμονή στο σχολείο κατά τις εργάσιμες ημέρες, πέρα από τις ώρες διδασκαλίας μέχρι την συμπλήρωση έξι ωρών ημερησίων ή τριάντα ωρών εβδομαδιαίως; Ποια επιρροή ασκεί στο ερώτημα η υπ' αρ. πρ. 14181/ΓΔ4/26-1-2018 εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων;

           ΙΙ. Επί των εφαρμοστέων διατάξεων.

            Το άρθρο 245 του ν. 4512/2018 προέβλεψε, "Η παρ. 8 του άρθρου 13 του ν. 1566/1985 (Α` 167) αντικαθίσταται ως εξής: «8. Οι εκπαιδευτικοί των σχολείων της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης παραμένουν υποχρεωτικά στο σχολείο τους στις εργάσιμες ημέρες, πέρα από τις ώρες διδασκαλίας, όχι όμως πέρα από έξι (6) ώρες την ημέρα ή τριάντα (30) ώρες την εβδομάδα και με την επιφύλαξη της παραγράφου 2 του Κεφαλαίου ΣΤ` του άρθρου 11, για την προσφορά και άλλων υπηρεσιών που ανατίθενται από τα όργανα διοίκησης του σχολείου και συνδέονται με το γενικότερο εκπαιδευτικό έργο, όπως η προετοιμασία του εποπτικού εκπαιδευτικού υλικού και των εργαστηριακών ασκήσεων, η διόρθωση εργασιών και διαγωνισμάτων, η καταχώρηση-ενημέρωση της αξιολόγησης των μαθητών, η συμμετοχή στην προετοιμασία και την πραγματοποίηση εορταστικών, αθλητικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, ο προγραμματισμός και η αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου, η επικοινωνία με δομές υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου, η συνεργασία με εκπαιδευτικούς που διδάσκουν στο ίδιο τμήμα ή που διδάσκουν τα ίδια γνωστικά αντικείμενα, οι παιδαγωγικές συναντήσεις για την κατάρτιση ομαδικών ή εξατομικευμένων προγραμμάτων υποστήριξης συγκεκριμένων μαθητικών ομάδων ή μαθητών, η επίβλεψη σχολικών γευμάτων, η ενημέρωση των γονέων και κηδεμόνων, η τήρηση βιβλίων του σχολείου και η εκτέλεση διοικητικών εργασιών. [..]".

Το υπουργείο Παιδείας δεν μπορεί να συνεχίσει να κρύβεται ούτε να παριστάνει την Πυθία, εκδίδοντας χρησμούς...

2 Φεβρουαρίου 2018

                 Με μια εγκύκλιο, μνημείο ανευθυνότητας, δήθεν ερμηνευτική(!!) του νόμου που πρόσφατα ψήφισε η Κυβέρνηση, η οποία θυμίζει χρησμό της Πυθίας, το υπουργείο Παιδείας, νομίζει πως μπορεί να συνεχίσει να κοροϊδεύει την εκπαιδευτική κοινότητα αλλά και την ελληνική κοινωνία.

            Με προκλητικά απαράδεκτο τρόπο, προσπαθεί να πείσει τους πάντες πως αυτά που αποφασίζονται και δημοσιοποιούνται, δεν έχουν καμία σημασία γιατί δεν θα εφαρμοστούν ποτέ, αφού τάχα είναι τα ίδια με αυτά που ίσχυαν για πάρα πολλά χρόνια. Ταυτόχρονα κορυφαίοι παράγοντες, όπως ο (εκπαιδευτικός) υφυπουργός Παιδείας, "πουλούν τρέλα" υποτιμώντας με τον χειρότερο τρόπο τους εκπαιδευτικούς, μη αναγνωρίζοντάς τους ούτε καν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τι είναι αυτό που αναφέρεται στην εγκύκλιο!

            Οι πρώην ασυμβίβαστοι "μνημονιοσκίστες" νομίζουν πως μπορούν να έχουν και την "αριστερή" πίτα ολόκληρη και τον "μνημονιακό" σκύλο χορτάτο... Και τους Τροϊκανούς να ικανοποιήσουν, αλλά και τους "ιθαγενείς" να κοροϊδέψουν...

            Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα και ισχύουν αυτά που προφορικά λένε, οφείλουν άμεσα να εκδώσουν νέα εγκύκλιο στην οποία να αναγράφουν μία μόνο πρόταση: "οι εκπαιδευτικοί παραμένουν υποχρεωτικά στο σχολείο, πέραν του διδακτικού ωραρίου, εφόσον τους έχει ανατεθεί συγκεκριμένο έργο".

            Η παραμονή χωρίς κανένα συγκεκριμένο έργο σε χώρους (όπως τα γραφεία των σχολείων) όπου σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν χωρούν ούτε να καθίσουν όλοι οι εκπαιδευτικοί και όπου υπάρχουν συνθήκες παντελούς αδυναμίας προετοιμασίας για την επόμενη ημέρα, διόρθωσης γραπτών εργασιών κλπ, μόνο ως τιμωρία μπορεί να εκληφθεί.

            Τα δε, ήξεις, αφήξεις είναι για τους χρησμούς της Πυθίας και όχι για ένα σοβαρό και υπεύθυνο υπουργείο Παιδείας, το οποίο δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από ομιχλώδεις διατυπώσεις.

            Επειδή όμως πιστεύουμε ότι θα συνεχίσουν να κρύβονται και να μην αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους -καθώς τρέμουν την Τρόικα- καλούμε τους εκπαιδευτικούς, μέσα από αποφάσεις των συλλογικών τους οργάνων να εφαρμόσουν την απόφαση της ΔΟΕ για την παραμονή στο σχολείο, την οποία η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και ψήφισε και στηρίζει.

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

ΔΟΕ: Διγλωσσία και εμπαιγμός των εκπαιδευτικών από το Υπουργείο Παιδείας. Απόπειρα επιβολής του 30ωρου με τεχνάσματα.

Αρ. Πρωτ. 495

Αθήνα 1/2/2018                      Προς        Τους Συλλόγους Εκπαιδευτικών        Π.Ε.

                «Δεν αλλάζει τίποτα σε σχέση με το 30ωρο», διαβεβαίωσε στις 30 Ιανουαρίου ο Υπουργός Παιδείας το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. Στο ίδιο πνεύμα και η ανακοίνωση του Υπουργείου λίγες μέρες πριν την ψήφιση του Ν. 4512/2018, αλλά και η ίδια η εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου που αναφερόταν σε ενδεικτική απαρίθμηση  περιπτώσεων.

                Και αν με το άρθρο 245 του Ν. 4512/2018, το Υπουργείο επιχειρεί, μέσω της αναλυτικής απαρίθμησης περιπτώσεων υποχρεωτικής παραμονής των εκπαιδευτικών στο σχολείο στα όρια του 30ωρου, να επιβάλει την 30ωρη παραμονή με το κλίμα εκφοβισμού και επιβολής που δημιουργεί, με την εφαρμοστική εγκύκλιο 14181/ΓΔ4/26-1-2017 εντείνει τις προσπάθειές του για επιβολή της υποχρεωτικής παραμονής με διατύπωση η οποία έρχεται σε αντίθεση ακόμα και με τον ίδιο τον νόμο (τον οποίο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αλλάξει). Σε κάθε περίπτωση σημειώνουμε ότι, όλες οι μέχρι τώρα σχετικές διατάξεις του νόμου αλλά και η εγκύκλιος, υιοθετούν τη διατύπωση  «όχι όμως πέρα από έξι (6) ώρες την ημέρα ή τριάντα (30) ώρες την εβδομάδα» (διατύπωση του Ν. 1566/1985), που σαφέστατα ορίζει το μέγιστο και όχι το ελάχιστο ή το υποχρεωτικό όριο παραμονής.

                Κυβέρνηση και Υπουργείο Παιδείας σε μια αγωνιώδη προσπάθεια συγκάλυψης της πικρής αλήθειας ότι  με κάθε τρόπο υλοποιούν τις συμφωνίες με τους «θεσμούς χρησιμοποιούν διπλή γλώσσα. Υποτακτικοί προς τα «έξω» - «σημαιοφόροι» του αγώνα κατά των θεσμών στο εσωτερικό.

                Η νέα εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας έρχεται να αποκαλύψει πλήρως τις προθέσεις τους. Όσες διαβεβαιώσεις κι αν δίνουν προς την εκπαιδευτική κοινότητα, έρχεται ένα, αστήρικτο και έωλο νομικά, κείμενο να τις διαψεύσει. Επιχειρούν εξαπατώντας τους εκπαιδευτικούς να τους οδηγήσουν στο να εφαρμόσουν μόνοι τους υποχρεωτική 30ωρη παραμονή ανεξάρτητα από προϋποθέσεις και «ενδεικτικές» αναφορές περιπτώσεων, εφαρμογή που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αύξηση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών.

                Ακόμη κι έτσι, όμως, δεν θα τα καταφέρουν. Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. καλεί τους συλλόγους διδασκόντων  (κυρίαρχο και αποφασιστικό όργανο διοίκησης των σχολικών μονάδων) να συνεχίσουν να εργάζονται στο σχολείο όπως έκαναν μέχρι σήμερα και να μην εφαρμόσουν καμιά εντολή για υποχρεωτική παραμονή στο σχολείο για 30 ώρες την εβδομάδα. Η αρμοδιότητα της εκτίμησης των περιπτώσεων παραμονής πέραν του διδακτικού ωραρίου, σύμφωνα και με τον τελευταίο νόμο 4512/2018, ανήκει στους συλλόγους διδασκόντων. Καλούμε τους Διευθυντές των σχολικών μονάδων και τους Διευθυντές Εκπαίδευσης να μην επιχειρήσουν να εφαρμόσουν, παράνομες και αυταρχικές, λογικές υποχρεωτικής παραμονής των εκπαιδευτικών στο σχολείο. Απέναντί τους θα βρεθεί σύσσωμος ο κλάδος που θα αντιδράσει με κάθε πρόσφορο τρόπο.

                Καλούμε τους πρωτοβάθμιους συλλόγους εκπαιδευτικών να ενημερώσουν άμεσα όλα τα μέλη τους και να πάρουν όλα τα μέτρα που απαιτούνται για την αποτροπή επιβολής αυταρχικών πρακτικών (παραστάσεις διαμαρτυρίας σε Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, Περιφερειακές Διευθύνσεις κλπ.). Οι έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις των συλλόγων που πραγματοποιούνται αυτές τις ημέρες θα πρέπει να αναδείξουν το ζήτημα και οι αποφάσεις που θα ληφθούν να ενδυναμώνουν την στάση των εκπαιδευτικών ενάντια στις αυταρχικές ρυθμίσεις.

                Το Υπουργείο οφείλει να αποσύρει άμεσα την απαράδεκτη και παράνομη εγκύκλιο κάτι που θα έπρεπε να έχει ήδη πράξει και για τα άρθρα του νόμου 4512/2018 για το 30ωρο και τις συγχωνεύσεις. Είναι βέβαιο ότι και με τα νομοθετήματα που θα ακολουθήσουν  θα επιχειρηθεί η θεσμοθέτηση σειράς αντιδραστικών ρυθμίσεων οι οποίες σε συνδυασμό με τις, ήδη αποφασισμένες, συγχωνεύσεις, και τους μηδενικούς διορισμούς στην εκπαίδευση θα εντείνουν το εκρηκτικό κλίμα στην εκπαίδευση. Η αντίδρασή μας επιβάλλεται να είναι δυναμική και αυτό θα πρέπει να αποτυπωθεί στις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και της Ολομέλειας των Προέδρων που θα ακολουθήσει στις 10 Φεβρουαρίου.